Gisteravond heb ik in een leerdienst over Zondag 25 een pleidooi gevoerd voor meer genademiddelen. De gereformeerde traditie wijst er drie aan: de verkondiging (prediking) en de twee sacramenten (doop en avondmaal). In de systematische bezinning op de geloofsleer is na de Reformatie met haar Catechismus ook nog wel verder doorgedacht over de vraag van welke middelen de Geest gebruik maakt om het geloof te werken en te versterken. Je kunt het onderwijs hier naluisteren: Waar komt jouw geloof vandaan?
In de afbeelding bij deze blogpost kun je nog zien waarin mijn pleidooi uiteindelijk bestond (waarbij ik de richting die zowel Berkhof in zijn Christelijk Geloof als Van den Brink en Van der Kooi in hun Christelijk Dogmatiek wijzen losjes volg):
- de preek kan niet zonder het geloofsgesprek
- de doop kan niet zonder het onderricht
- de maaltijd kan niet zonder de diaconie
Zes genademiddelen dus. Dat is niet limitatief bedoeld, alsof er niet meer genademiddelen zouden kunnen zijn. Maar het lijkt me geen kwaad te kunnen om de drie in de gereformeerde traditie bekende genademiddelen te herwaarderen en te herontdekken én om deze middelen ook eigentijds aan te vullen met het geloofsgespek, het onderricht en de diaconie om deze drie zo doende ook (nog) beter op de kaart van het kerkelijk leven te krijgen.
Mijn PreekPlek 
Goed punt die opmerking over de avondmaalscollecte voor de diaconie… 🙂
Pingback: Kerk voor niet-kerkelijken: nieuwe inspiratie voor kerken voor kerkelijken (4) | Weblog JOS DOUMA