Je suis Jesus. Of: waarom Mark Rutte geen gelijk heeft

Gisteravond schreef ik op Facebook een stukje over de dienst van komende zondag in de Plantagekerk. Want deze vraag wil ik dan stellen, ook in het verlengde van de preek van vorige week: Wat betekent ‘Beginnen bij Jezus’ op de zondag na ‘Parijs 07-01-2015’?

Komende zondagmorgen 10.00 uur gaat het in de Plantagekerk Zwolle over ‘Vermoord niemand’. Er zal een pleidooi klinken voor geweldloze communicatie. Veel slogans die vandaag klinken zijn gewelddadig. ‘Rot toch op’. ‘Samen maken we een vuist tegen geweld’.

En ik vind het nog maar vraag of we mee moeten doen in het uitspreken van de woorden ‘Je suis Charlie’. Ik denk dat we vooral moeten luisteren naar de man die je niet kunt negeren, de man die op aarde kwam om te zeggen: ‘Je suis Jesus’. In in zijn voetspoor mogen zijn volgelingen het ook (voorzichtig, tastend) leren zeggen: ‘Je suis Jesus’. En zo vredestichters zijn.

‘Met een hart vol vrede’. Dat wordt het thema. En we vieren de geweldloze maaltijd van de Heer. Als het brood wordt gegeten denken en geloven we: ‘de vrede van Christus in mij’. En als we uit de beker drinken: ‘De vreugde van Christus in mij’.

Het kan een mooi kerkelijk ‘statement’ zijn als in kerken komende zondag Liedboek Gezang 285 wordt gezongen: ‘Geef vrede, Heer, geef vrede’.

Nu las ik vanmorgen op de theologenblog van het Nederlands Dagblad een mooie bijdrage van Koert van Bekkum: Er staat wat op het spel.  Ook hij gebruikt het statement ‘Je suis Jesus’. Maar hij attendeert er op dat dat ook betekent: ‘Ik volg Jezus’. De man die zegt ‘Je suis Jesus’ (Ik ben Jezus) roept ons op om in zijn spoor te zeggen ‘Je suis Jesus’ (Ik volg Jezus).

Toch geloof ik dat christenen ook mogen leren zeggen ‘Ik ben Jezus’. Ik zeg het Henri Nouwen graag na (in zijn boekje ‘Nederigheid en dienstbaarheid. Het neerwaartse pad van Christus’, blz. 19):

De Geest is de ademtocht van Christus in ons, de goddelijke kracht van Christus die werkzaam is in ons, de mysterieuze bron van nieuwe bezieling, die on ervan bewustmaakt dat niet wij degenen zijn die leven, maar dat het Christus is die leeft in ons (Gal. 2:20). Het leiden van een geestelijk bestaan betekent dus dat we levende Christussen worden. Het is niet voldoende om te proberen Christus zo veel mogelijk te volgen, ook niet om anderen te herinneren aan het bestaan van Jezus, zelfs is het niet genoeg om je te laten bezielen door de woorden en daden van Jezus Christus.Nee, de spirituele manier van leven doet een veel drastischer beroep op ons: te leven als de levende Christus, hier en nu, altijd en overal.

Dat is wat de wereld nodig heeft: mensen die in Jezus’ spoor gaan, mensen die zijn geweldloze liefde uitdelen en houden van hun vijanden, mensen die worden als Jezus, mensen die als Jezus zijn, mensen in wie Jezus herkend wordt.

Mark Rutte zei gisteravond: ‘De stem van Charlie Hebdo klinkt na gisteren massaler en krachtiger dan ooit. En dat is het beste antwoord dat we kunnen geven.’ Mark Rutte heeft geen gelijk. Het beste antwoord dat we kunnen geven heeft alles te maken met Jezus. ‘Je suis Jesus’. Dat is het beste antwoord dat iedere christen kan geven met zijn of haar eigen leven.